جمعه 10 فروردین 1403

شهرستان رشت : با مساحت 2/1272 کيلومتر مربع در مرکز استان گيلان واقع شده است،رشت از شمال به دريای خزر و شهرستان بندر انزلی، از جنوب به شهرستان رودبار، از شرق به شهرستان آستانه اشرفيه، لاهيجان و سياهکل وآستانه اشرفيه، لاهيجان و سياهکل و از غرب به شهرستان های شفت و صومعه سرا و بندر انزلی محدود می شود. طبق آخرين تقسیمات اداری شهرستان رشت دارای 6 بخش، مرکزی، خمام، خشکبيجار، سنگر، کوچصفهان و لشت نشاء، 6 نقطه شهری رشت ( مرکز شهرستان )، سنگر، کوچصفهان، لشت نشاء، خشکبيجار، خمام، 18 دهستان حومه، پيربازار، پسيخان، لاکان، چوکام، کته سر، چاپارخانه، نوشر، حاجی بکنده، سنگر، سراوان، اسلام آباد، بلسبنه لولمان، کنارسر، گفشه، جيرنده، علی آباد زيبا کنار جزء اين تقسيمات می باشند. همچنين مركز رشت دارای 296 آبادی می باشد .

 
شهرستان انزلی : در شمال استان گیلان با وسعتی معادل 7/304 کيلومتر مربع واقع گرديده است.
اين شهرستان از شمال به دريای خزر از جنوب به شهرستان صومعه سرا، از شرق به شهرستان رشت و
از غرب به
رضوانشهر متصل می باشد . شهرستان انزلی دارای يک بخش مرکزی، يک نقطه شهری با نام
انزلی، 2 دهستان به نام های چهار فريضه و ليچارکی حسن رود و 29 روستا می باشد.
.فاصله انزلی تا
مرکز استان 40 کيلومتر می باشد
.

 

شهرستان لاهيجان : در شرق استان گيلان واقع گرديده است و از شمال به دريای خزر،از جنوب به شهرستان رودبار، از شرق به شهرستان های لنگرود و رودسر و از غرب به شهرستان های آستانه اشرفيه و رشت محدود می باشد. شهرستان لاهيجان بین 45 °49 تا 13 °50 عرض جغرافيائی و04 °37 تا 23 °37 طول جغرافيايی قرار دارد.
مساحت اين شهرستان معادل 7/436 کيلومترمربع است و مرکز اين شهرستان، شهر لاهيجان می باشد.  براساس آخرين تقسيمات اداری سال 1384، اين شهرستان دارای 2 بخش به نام های مرکزی و رودبنه، 2 نقطه شهری به   نام های لاهيجان و رودبنه و 7 دهستان بازکياگوراب، ليالستان، ليل، آهندان و لفمجان از بخش مرکزی و شيرجوپشت و رودبنه از بخش رودبنه می باشد همچنين تعداد آبادی های شهرستان 188 پارچه استٰ شهرستان لاهيجان دارای دو ناحيه عمده جغرافيايی جلگه ای و کوهستانی است  در ناحيه جلگه ای نوار باريک ساحلی و در ناحيه کوهستانی محدوده های کوهپايه ای، جنگلی و مرتعی در ارتفاعات مختلف به چشم می خورد.
جمعيت کل شهرستان لاهيجان بر اساس سرشماری سال 1385 ، 162898 نفر می باشد  اين شهرستان دارای 14749 هکتار اراضی کشاورزی است که 3988 هکتار آن اراضی باغی و مابقی را اراضی زراعی تشکيل می دهد , از عمده محصولات زراعی و باغی اين شهرستان برنج،چای، توتون، مرکبات .
 
شهرستان رودسر : شرقی ترين شهرستان استان گيلان می باشد  , مساحت اين شهرستان 1340 کيلومتر مربع است. اين شهرستان از سمت شمال به دريای خزر و از سمت جنوب به کوههای باختری البرز و استان قزوين و از سمت شرق به استان مازندران و شهرستان رامسر و از سمت غرب به شهرستان املش و از جنوب غربی به سياهکل و کليشم رودبار محدود می گردد. اين شهرستان دارای 4 بخش و 5 نقطه شهری می باشد, نقاط شهری آن عبارتند از رودسر ( مرکز شهرستان )،کلاچای، رحيم آباد واجارگاه و چابکسر ...
 دهستان های اين شهرستان عبارتند از : چينی جان، رضا محله، بی بالان، ماچيان، اوشيان، سياهکلرود،اشکور عليا و سيارسقاق اشکور سفلی، رحيم آباد، شوييل ...
اقتصاد عمده اين شهرستان بر پايه کشاورزی ( کاشت محصولات برنج و چای ) است.
 
شهرستان فومن : در جنوب غربی استان گيلان در 51 °48 تا 26 °49 طول جغرافيايی شرقی و 01  °37 تا17 °37 عرض جغرافيائی شمالی واقع شده است, مساحت اين شهرستان 9/777 کيلومتر مربع است و در 27 کيلومتری جنوب غربی رشت واقع گرديده است.
شهرستان فومن از شمال به شهرستان صومعه سرا و ماسال، از غرب به شهرستان خلخال و استان اردبيل و از جنوب غربی به استان زنجان و از جنوب شرقی و شرق، به شهرستان های شفت و رشت محدود می شود.
بر اساس آخرين تقسيمات اداری – سياسی شهرستان فومن از 2 بخش مرکزی و سردار جنگل، 2 شهر به نام های ماسوله و فومن، 6 دهستان به نام های آليان، سردار جنگل، رود پيش، گشت، گوراب پس، لولمان تشکيل شده است.
همچنين اين شهرستان دارای 155 روستاست که 144 روستا دارای سکنه و 11 روستا خالی از سکنه است.آب و هوای مناسب و زمين های خاصلخيز فومن سبب گشته که کشاورزی رونق خاصی از آن داشته باشد.
اکثر ساکنان فومن به کار کشاورزی و دامداری اشتغال دارند,از محصولات عمده کشاورزی فومن می توان از انواع برنج و چای و کشت توتون نام برد همچنين پخت کلوچه سنتی و بافتنی هايی که در اين شهرستان رواج دارد موجب اشتغال و درآمد زائی منطقه است .
 
شهرستان لنگرود : در 50 کيلومتری رشت واقع شده و 10 کيلومتر با دريا فاصله دارد. لنگرود از شمال به دريای خزر، از شمال شرق به شهرستان رودسر ، از جنوب شرقی به شهرستان املش و از جنوب و جنوب غربی به شهرستان سياهکل و از شمال غربی به شهرستان لاهيجان محدود می شود. مساحت اين شهرستان معادل 438 کيلومتر مربع می باشد. بر اساس آخرين تقسيمات اداری – سياسی سال 1384 اين شهرستان دارای 3 بخش به نام های اطاق ور، کومله و مرکزی است و 7 دهستان به نام های چاف، کومله، لات ليل ، گل سفيد، درياسر، ديوشل و مريدان و 217 آبادی است که 212 روستای دارای سکنه و 5 روستا خالی از سکنه می باشد.
 
شهرستان آستارا : به وسعت 5/432 کيلومتر مربع در شمالی ترين نقطه استان گيلان قرار دارد.
اين شهرستان از شمال به جمهوری آذربايجان، از جنوب به شهرستان تالش، از شرق به دريای خزر و از غرببه کوههای تالش محدود می شود, از طريق گردنه کوهستانی حيران می توان به شهرستان اردبيل در ارتفاع حدود 1800 متری رسيد که در واقع ابتدای فلات ايران محسوب می شود.
اين شهرستان دارای دو بخش به نام های مرکزی و لوندويل، 4 دهستان به نام های چلوند، لوندويل، حيران و ويرمونی و 82 آبادی دارد که 70 آبادی دارای سکنه و 12 آبادی خالی از سکنه می باشد. شهر آستارا به شهر بام های سفالی معروف می باشد و از جمله وجه تسميه کلمه آستارا می توان به موارد زير اشاره نمود :
کلمه آستارا از نام استر  يعنی ناهيد (آناهيد) که مورد پرستش مردان ايران باستان بوده اخذ شده است همچنين آستارا در زبان تالشی عبارت است از آ به معنی آب، ستو به معنی کنار ساحلو را به معنی راه اخذ شده است و در مجموع به معنی راهی در کنار آب است.
 
شهرستان آستانه : اشرفيه در شرق استان گيلان و در فاصله 30 کيلومتری مرکز استان ( رشت ) و فاصله آن تا تهران 360 کيلومتر است, اين شهرستان از شمال به دريای خزر، از شرق و جنوب به لاهيجان و از غرب به شهرستان رشت محدود شده است.
وسعت شهرستان 8/412 کيلومتر مربع است, اين شهرستان دارای 2 بخش مرکزی و کياشهر، 2 نقطه شهری بندر کياشهر و آستانه 6 دهستان به نام های دهگاه، کياشهر، چهارده، دهشال، کورگاه، كيسم و 95 روستا می باشد. يکی از نکات جالب توجه در مورد شهرستان آستانه اشرفيه : يک شهرت برنج آن و بادام زمينی و ديگری وجود بهترين خاويار دنيا که متعلق به بندر کياشهر است، می باشد.
 
شهرستان شفت : در ناحيه غربی استان گيلان واقع گرديده و از شمال به شهرستان های رشت و فومن، از جنوب به استان زنجان  ازشرق به شهرستان رشت و از غرب به شهرستان فومن محدود می شود.
مساحت اين شهرستان معادل 9/586 کيلومتر مربع است , شهرستان شفت دارای 2 بخش به نام های احمد سرگوراب و مرکزی، 2 نقطه شهری به نام های احمد سر گوراب و شفت است و 4 دهستان به نام های ملاسرا، جيرده، نصير محله و چوبر می باشد و 97 روستا دارد،که 94 روستا دارای سکنه و 3 روستا خالی از سکنه می باشد. شهرستان شفت دارای 2 ناحيه عمده جغرافيائی جلگه ای و کوهستانی است .
در ناحيه کوهستانی محدوده های کوهپايه ای، جنگلی و مرتعی در ارتفاعات مختلف به چشم می خورد, آب و هوای ناحيه جلگه ای شهرستان شفت مرطوب و در فصل های مختلف سال دارای شرايط مطلوب می باشد و در کوهستان نيمه مرطوب و دارای شرايط متوسط است.
 
صومعه سرا : اين شهرستان در ناحيه غربی استان گيلان واقع گرديده و از شمال به شهرستان های انزلی و رضوانشهر، از جنوب به فومن و از شرق به شهرستان رشت محدود است. مساحت اين شهرستان معادل 9/572 کيلومتر مربع است. شهرستان صومعه سرا دارای 3 بخش به نام های مرکزی، ميرزا کوچک و تولم، 7 دهستان به نام های طاهرگوراب، ضيابر، کسماء گوراب زرميخ، مرکيه، هنده خاله و تولم می باشد.
همچنين اين شهرستان دارای 3 نقطه شهری است که عبارتند از صومعه سرا مرکز شهرستان، تولم شهر مرکز بخش تولم و گوراب زرميخ مرکز بخش ميرزا کوچک است. اين شهرستان دارای 151 روستا است که 149 روستا دارای سکنه و 2 روستا خالی از سکنه می باشند.
 
شهرستان تالش : در شمال غربی استان گيلان قرار گرفته است. از شمال به شهرستان آستارا، از جنوب به شهرستان رضوانشهراز شرق به دريای خزر و از غرب به استان اردبيل محدود می شود, مساحت تالش872/2215کيلومتر مربع است . مرکز تالش شهر هشتپر است که ارتفاع آن از سطح دريای آزاد به 80 متر می رسد. شهرستان تالش دارای چهار بخش به نام های حويق، مرکزی، اسالم، کرگانرود و تعداد 5 شهر، 10 دهستان  و شامل 320 آبادی دارای سکنه و 50 آبادی بدون سکنه می باشد. اين شهرستان دارای دو ناحيه آب و هوايی جلگه ای و کوهستانی است.
ميزان بارندگی در اين شهرستان حدود 1000 تا 1400 ميلی متر است.
 
شهرستان ماسال  : به مساحت 633 کيلومتر مربع در شمال غربی استان گيلان واقع شده و اين شهرستان از سمت شمال به شهرستان رضوانشهر و از جنوب و شرق به شهرستان صومعه سرا و از غرب به شهرستان خلخال از استان اردبيل محدود می شود.
ناحيه ماسال از نظر موقعيت جغرافيايی بين 43 °48 تا 43 °49 طول شرقی و 15 °37 تا 29 °37 عرض شمالی واقع است.
طبق تقسيمات اداری – سياسی ماسال دارای 2 بخش، 2 نقطه شهری، 4 دهستان و 98 پارچه آبادی  می باشد. بخش مرکزی از 2 دهستان حومه و مرکزی و بخش شاندرمن از 2 دهستان شاندرمن و شيخ نشين تشکيل شده است, بخش مرکزی دارای شهر ماسال که مرکز شهرستان است، می باشد و بخش شاندرمن نيز يک شهر به نام بازار جمعه که مرکز بخش شاندرمن دارد.
از تعداد 98 روستای اين شهرستان 86 روستا دارای سکنه و 12 روستا خالی از سکنه می باشد.
بهره برداری های کشاورزی بر حسب نوع فعاليت در شهرستان ماسال عبارت است , از زراعت، باغداری، توليد گل و گياه پرورش طيور محلی، پرورش زنبور عسل، پرورش دام بزرگ و کوچک و پرورش کرم ابريشم...
 
شهرستان سياهکل : در ناحيه شرقی استان گيلان  قرار دارد ,اين شهرستان به لحاظ موقعيت عمومی از شمال به شهرستان لاهيجان از جنوب به شهرستان های رودبار و رودسر و از غرب نيز  به رودبار و رشت و از شرق به لنگرود و املش محدود می شود.
مساحت اين شهرستان برابر 6/1048 کيلومتر مربع می باشد که 13/7 درصد از مساحت کل استان گيلان را به خود اختصاص می دهد؛ این شهرستان پس از رودبار، تالش، رشت و رودسر پنجمين شهرستان به لحاظ مساحت است. سياهکل به لحاظ تقسيمات کشوری در سالهای اخير از شهرستان لاهيجان جدا شده و دارای دو بخش ديلمان و مرکزی است و دارای 2 نقطه شهری به نام های سياهکل ( مرکز شهرستان ) و ديلمان می باشد.
همچنين اين شهرستان دارای 5 دهستان به نام های لفمجان، خرارود، توتکی، ديلمان و پيرکوه می باشد.
شهرستان سياهکل دارای 248 پارچه آبادی است.جمعيت شهرستان در سال 1375، 51675 نفر بوده است
 
شهرستان رضوانشهر : با 5/783 کيلومتر مربع در شمال غربی گيلان، بين سواحل دريای خزر و رشته کوههای تالش واقع شده و از دو بخش جلگه ای و کوهستانی تشکيل گرديده است ؛ رضوانشهر بين شهرستان های تالش، انزلی، صومعه سرا، ماسال و خلخال واقع شده است و بدين لحاظ از موقعيت جغرافيائی و استراتژيک ممتازی برخوردار  می باشد، بدين معنا که گره گاه ارتباطی بخش های مرکزی، غربی و شمالی استان محسوب می شود و در داخل شاهراه ارتباطی گيلان به استان اردبيل و کشورهای قفقاز و روسيه قرار گرفته است.
رضوانشهر تا پيش از تبديل شدن به شهرستان در سال 1376 تالشدولاب ناميده می شد که از لحاظ سياسی و اداری يکی از بخش های پنجگانه سرزمين تالش به شمار  می آمد و مرکز شهرستان تالش نيز تا پايان جنگ دوم جهانی بندر شفارود در شرق رضوانشهر کنونی بود. مردم اين منطقه از پيشينه فرهنگی و تمدن کهن برخوردارند که پيدايش آثار باستانی چند هزار ساله در آبادی های و سکه و ميانرود مويد اين مطلب است.
شغل اکثر مردم شهرستان کشاورزی ( به طور عمده کشت برنج و دامپروری ) است. گروهی از مردم نيز به فعاليت های صيادی و پرورش ماهی می پردازند. صنايع چوب و کاغذ چوکا به عنوان يکی از مهمترين صنايع استان در اين شهرستان قرار دارد و موجب اشتغال  عده ای از اهالی شده است.
شهرستان رضوانشهر از  جنوب به ماسال و صومعه سرا و از شرق به دريای خزر و از سمت جنوب شرقی به شهرستان انزلی و از غرب با شهرستان خلخال همجوار است. حدود 40 درصد از اين شهرستان عرصه های کوهستانی، جنگلی، مرتعی و ييلاقی، 30 درصد کوهپايه ای و 30 درصد جلگه ای و ساحلی است . آب و هوای شهرستان در بخش ساحلی جلگه ای مرطوب و در کوهستان نیمه مرطوب است. ميانگين بارش ساليانه اين شهرستان 1400-1000 ميلی متر است که از ساحل به جلگه به سمت کوهستان کاهش می يابد.
شهرستان رضوانشهر دارای 2 نقطه شهری به نام های رضوانشهر و پره سر، 2 بخش مرکزی و پره سر، 4 دهستان خوشابر گيلدولاب، ديناچال و ييلاق ارده و 98 روستای دارای سکنه و 12 روستای خالی از سکنه می باشد.
در سرشماری نفوس و مسکن سال 1365 جمعيت شهرستان 51090 نفر بود که 11576 نفر در نقاط شهری و 39514 نفر در نقاط روستايی مستقر بوده و در سال 1375 جمعيت شهرستان به 57738 نفر بالغ گرديد که 4316 نفر در نقاط شهریو 2331 نفر در نقاط روستايی بوده اند.
 
 
املش :  تقريبا  يکی از شهرستان های جديد استان گيلان می باشد که در شرق استان گيلان واقع شده که درتاريخ 11/5/1376 بر اساس تقسيمات جديد کشوری به شهرستان تبديل شده است. اين شهرستان 410 کيلومتر مربع مساحت دارد و از سمت شمال و شرق با شهرستان رودسر ، از سمت جنوب با شهرستان سياهکل و از سمت شمال غرب و غرب با لنگرود همسايه است, همچنين فاصله شهر املش با لنگرود 20 کيلو متر با رورسر 16 کيلو متر و با مرکز استان ( رشت ) 80 کيلومتر می باشد.
شهرستان املش دارای 2 بخش رانکوه و مرکزی و 2 نقطه شهری و 5 دهستان می باشد, بخش مرکزی شامل يک شهر به نام املش و 2 دهستان به نام های املش شمالی و املش جنوبی است. بخش رانکوه شامل يک شهر به نام رانکوه و 3 دهستان به نام های سمام ، کجيد و شبخوس لات می باشد. قسمت اعظم اين شهرستان که قسمت جنوب آن را تشکيل می دهد، کوهستانی است.
 
شهرستان رودبار : در جنوب استان گيلان و در يک ناحيه کوهستانی واقع گرديده است.
مرتفع ترين شهرستان گيلان با مساحتی حدود 544/2330 کيلومتر مربع از جنوب و غرب به استانهای قزوين و زنجان، از شمال و شمال غرب به شهرستان رشت و شفت و از سمت شمال شرق و شرق با شهرستان های سياهکل و املش و رودسر محدود است .
مهمترين قله شهرستان به نام دلفک با 2705 متر ارتفاع است, مهمترين رودخانه های جاری در آن سفيدرود، شاهرود، زيکلی رود ؛ سياهرود، قزل اوزن و توتکابن است. اين شهرستان دارای 4 بخش به نام های مرکزی، رحمت آباد و بلوکات، خورگام و عمارلو است .همچنین دارای 10 دهستان به نام های رستم آباد شمالی، جنوبی، کلشتر، بلوکات خورگام، دشتويل، رحمت آباد، جيرنده، کليشم ، خورگام و دلفک است,همچنين شهرستان رودبار دارای 7 نقطه شهری به نام های رودبار" مرکز شهرستان "، لوشان، منجيل، جيرنده، رستم آباد؛ توتکابن و بره سر می باشد.
کشاورزی و کشت برنج و گندم و زيتون و دامداری در اين ناحيه رواج دارد.
در شهرستان رودبار محصولاتی نظير گندم، جو، برنج، نباتات علوفه ای، دانه های روغنی، حبوبات،محصولات جاليزی و سبزی و صيفی کشت می شود همچنين محصولات باغی شهرستان عبارتند از
زيتون، گردو فندق و ساير درختان ميوه ای ...
شهرستان ماسوله :

شهرک ماسوله با وسعت 16 هکتار در ضلع شرقی یکی از کوههای تالش و در فاصله 60 کیلومتری منتهی الیه جنوب غربی و در 35 کیلومتری غرب شهرستان فومن  در تقاطع سه استان گیلان، زنجان و اردبیل قرار دارد. ارتفاع آن از سطح دریاهای آزاد 1050 متر و اختلاف بین پایین ترین  بالاترین نقطه این شهر کوهستانی بیش از 120 متر است. بلندترین قله استان گیلان، قله شاه معلم است که با ارتفاع 3050 متر در ماسوله واقع گردیده.

بعد از ساعتی پیاده روی در کوچه های تنگ و باریک ماسوله و عبور از بازار خیره کننده آن متوجه شدم، ماسوله دارای چهار محله به نام های: خانه بر، مسجد بر، کشه سر و اسد محله است. هر چهار محله نیز در جوار بازار صاحب یک مسجد هستند که عبارتند از: مسجد جامع، مسجد اسد محله، مسجد قنبرآباد و مسجد خانه بر.

بازار ماسوله که از جاذبه های اصلی و در واقع قلب این روستا محسوب می شود، توسط این چهار محله احاطه شده است. بازار در چهار سطح مستقل از هم شکل گرفته، مغازه های دو سطح تحتانی، از یک طبقه و مغازه های دو سطح فوقانی از دو طبقه تشکیل یافته و پایین ترین طبقه بازار، راسته چموش دوزها و چاقوسازها بوده است. طبقه دوم عمده فروش ها و سایر فروشندگان و طبقه سوم و چهارم که فوقانی ترین قسمت های بازار هستند نیز راسته چموش دوزها و چاقوسازها بوده است. طبقه دوم عمده فروش ها و سایر فروشندگان و طبقه سوم و چهارم که فوقانی ترین قسمت های بازار هستند نیز راسته عمده فروشهای بزرگ و تجارت خانه ها است. وجود حفاظهای چوبی مغازه ها و همینطور ستون ها  و ایوانهای دو طبقه چوبی در این بازار چشم اندازی بی نظیر را به وجود می آورد. بیش از 160 دهانه مغازه در این مجموعه قابل شمارش اند که البته امروزه تعداد محدودی از آنها دائر است. برخی متروکه، برخی انبار و برخی نیز به کلی تخریب شده اند.

در حال حاضر بیشترین محصولی که در بازار به چشم می خورد حلوا کنجدی، کلوچه با مزه فومن، نان روغنی، جوراب پشمی، عروسک های دستباف ، چاروق دوزی، گیوه و چموش دوزی و جالب تر از همه کاست های قدیمی از هنرمندانی چون بنان از مغازه ها و قهوه خانه های کوچک داخل بازار به گوش می رسد. خانه های این شهرک قدیمی در قلب کوهستان به گونه ای آرمیده اند که پشت بام هر خانه حیاط خانه ای بالاتر و محل رفت و آمد مسافران و گردشگران است. نمای بیرونی برخی خانه ها کاهگلی و مزین به گلدانهایی زیباست. بر در بیشتر مغازه ها نوشته شده «مهره مار موجود است» گویا اهالی این شهر می خواهند محبت در دل همه مردم جهان جای گیرد. یکی از جذابیت های این شهر آبشاری است که از دل کوه سرچشمه می گیرد و از میان کوچه ها و بازارها می گذرد و روانه دره ی شرقی می شود.

از قرار معلوم خانه های ماسوله سابقاً نمای کاهگلی داشتند. اما اکنون نمای بسیاری از آنها را پلاستر سیمان کرده اند و رنگی شبیه به رنگ کاهگل بر آن زده اند تا یکدستی نمای روستا حفظ شود. در منتهی الیه خانه ها، تابلوی پایه داری بر روی زمین نصب و در روی آن نوشته شده بود مخارج بازسازی و زیباسازی ماسوله از طریق یونسکو پرداخت شده است.

در حال حاضر در ماسوله بیش از 350 واحد مسکونی وجود دارد که درگذشته (حدود صد سال پیش)، شمار این واحدها به 600 عدد می رسید. جمعیت ماسوله طی 60 سال گذشته از حدود 3500 نفر به 900 نفر کاهش یافته است. این امر نشانه سیر نزولی تاریخ شهر کهن است.

در حال گذر از کوچه بازارهای ماسوله بودم که چشمم به روی سردر کوچکی خیره ماند، در بالای سردر نوشته شده بود امامزاده ابراهیم، این بهشت کوچک همه چیز دارد! اینجا امامزاده، همسایه توست  تو همسایه جنگل. دو امامزاده دیگر با نامهای «امامزاده عون بن محمد بن علی» و «امامزاده هاشم» نیز در این قریه به خاک سپرده شده اند.

ماسوله در هر فصلی از سال زیبایی و جذابیت های خاص خود را دارد. تابستان، پر جنب و جوش ترین فصل سال برای اهالی ماسوله است. از یک سو وجود هوای معتدل در تابستان باعث جذب گردشگران بی شمار به آنجا می شود و از سوی دیگر، این فصل، اوج حیات اجتماعی  اقتصادی مردم به شمار می رود. در این زمان جنبش جدیدی زیر پوست شهر به جریان می افتد. این فعالیت جهت آمادگی در برابر برف و سرمایی است که از آذر ماه به تدریج بر فضای شهرک مستولی می شود.

 انبار کردن برنج و آرد و همینطور ذغال و هیزم مشغله ای است که به کسب، تجارت و تولید اضافه می شود. به گفته کهنسالان، ماسوله در تابستان در روز بیش از چهارصد راس اسب و قاطر که بارشان کالاهای فروشی است به شهر می آیند.

در فصل پاییز این جنب و جوش در میان اهالی شهر به تدریج رنگ می بازد. دامداران دیگر در کوههای ماسوله نیستند. بسیاری از افراد به قشلاق می روند. مشغله مردم را آب بندی پشت بام ها، انبار کردن مایجتاج زمستانی و انبار کردن پنیرها در خم های دفن شده در زیر خانه ها تشکیل می دهد.

زمستان، فصل سکوت است و خاموشی. اهالی شهر در پناه هیزم در اتاق های کوچک و گرم به شب نشینی می پردازند و دائماً مراقبت اند برف های سنگین بر بام خانه هایشان به مدت طولانی باقی نماند. قدمت شهرک تاریخی ماسوله به قرن هشتم هجری می رسد و نوع معماری این شهر بومی، سنتی است. این شهرک تاریخی نماینده آثار تاریخی ایران و در طرح میراث فرهنگی و گردشگری یونسکو در بین هشت کشور منتخب آسیای میانه و هیمالیا است. این مجموعه به شماره 1090 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

 

 

Share
نظرات
کد امنیتی روبرو را وارد کنید
.:. کلیه حقوق برای پایگاه خبری تحلیلی موج برنا محفوظ میباشد . استفاده از مطالب این پایگاه خبری با ذکر منبع بلامانع است .:.
2016 © Moje Borna